* چندی پیش یکی از صاحب نظران مصری‌ در مقاله ای تحت عنوان «چرا ما ایران را دوست داریم» به چند نکته اشاره می کند و می گوید باید ایران را دوست داشته باشیم. یک به خاطر اینکه رهبران ایران تلاش می کنند که کشورشان رشد قدرتمندانه پیدا کند ولی رهبران فعلی عرب اینگونه نیستند. دو؛ به خاطر اینکه مشاهده می کنیم که ایران از نظر علمی، فنی و صنعتی رشد پیدا کرده اما عرب ها در این زمینه ها پیشرفت نکرده اند. سوم؛ به خاطر اینکه ایران در برقراری توازن قوای هسته ای اسرائیل تحول ایجاد کرده است، اما عرب ها نتوانسته اند این تحول را ایجاد کنند. چهارم به خاطر اینکه ایران از محور مقاومت عرب از طریق اعزام کارشناس، پول و سلاح حمایت می کند، اما عرب ها با این محور دشمنی می کنند. پنجم؛ به خاطر اینکه رهبران ایران سدی محکم در برابر پروژه های آمریکایی و اسرائیلی هستند اما رهبران عرب در این پروژه ها مشارکت می‌کنند. شش؛ به خاطر اینکه رهبران ایران اهمال کار و ثروت اندوز نیستند امام رهبران عرب اهمال کار هستند. هفتم؛ به خاطر اینکه آمریکایی‌ها از گفت و گوی مذبوحانه با رهبران ایران دست بر نمی دارند اما رهبران ما به چاپلوسی آنها می پردازند. هشت؛ در ایران مردم رهبران را انتخاب؛ حفظ و تغییر می دهند اما رهبران فعلی عرب فقط بر ما ترس تزریق می کنند.